Jansvliet in de historische haven van de stad. Vanuit de handel ontstaat een toenemende vraag naar goedkope ‘waterverfdoecken’, grote schilderijen op dun linnen met voorstellingen van land- en zeeslagen. Onder deze omstandigheden – gedicteerd door de markt – ontwikkelt de kunstenaar zijn stijlkenmerken: decoratieve stukken zonder ondertekening in een krachtige factuur, waarbij een waarheidgetrouwe weergave ondergeschikt is gemaakt aan het spektakel.

In de jaren 1620 is Van Eertvelt woonachtig in de Happaertstraat, waar ook Erasmus II Quellinus later atelier zou houden. Catharina komt in 1626 te overlijden. Door toenemende concurrentie komen prijzen voor decoratiestukken flink onder druk te staan. Een laatste grote levering aan Van Immerseel vindt plaats op 8 augustus 1628. Wellicht heeft de kunstenaar met de opbrengst zijn aanstaande reis naar Genua kunnen bekostigen

Anthony van Dyck heeft Genua als standplaats reeds een jaar verlaten wanneer Van Eertvelt zich hier eind 1628 vestigt. De enclave van Vlaamse kunstenaars concentreert zich rond Cornelis de Wael, die optreed als cultureel attaché en landgenoten werk verschaft in zijn atelier. De gebroeders Cornelis en Lucas de Wael onderhouden contacten met aanzienlijke personen als de Spaanse koning Phillips II en de Hertog van Aarschot. In de moderne literatuur wordt Van Eertvelt vaak genoemd voor het inschilderen van galeien in de veduti van zijn gastheer; schetsmateriaal van De Wael lijkt deze veronderstelling eerder uit te sluiten